ไม่ได้อัปบล็อกมานานมากๆแฮะ เมื่อกลางเดือนที่ผ่านมา มารุครบ 3 เดือนแล้ว
มารุคือลูกในท้อง นิทานตั้งชื่อน้องว่ามารุ เลยเรียกกันว่ามารุไปก่อน คือนิทานชอบดูอีคลิปแมวมารุมาก
เวลาถามว่าให้น้องในท้องแม่ชื่ออะไรดีนิทานเลยบอกว่าชื่อมารุ อ้อ ส่วนน้องในท้องพ่อ นิทานให้ชื่อน้องหมา ว่าจะคลอดพร้อมกันเนี่ย 
ท้องนี้แพ้ท้องเยอะเลย คือมึนหัว จะอ้วก นอนตลอดเวลา ช่วงนี้เลยให้แอนช่วยเลี้ยงนิทาน
และปรับกันนิดนึง คือปกตินิทานจะติดแม่มาก นี่เลยวางแผนให้นิทานติดพ่อเยอะๆ
เวลาน้องคลอดออกมาจะได้ไม่ดราม่า เลยให้แอนเป็นคนเล่านิทานก่อนนอนให้นิทานฟัง
และช่วยพานิทานเข้านอน ซึ่งก็ได้ผลนะ นิทานเริ่มติดพ่อแล้ว เวลาจะนอนเรียกหาพ่อตลอด จะต้องให้พ่อเล่านิทานให้ฟัง แม่เลยสบายเลย 
นิทาน 2 ขวบแล้วเมื่อวันที่ 14 มีนาคม พอ 2 ขวบปั๊บ นี่เริ่มเกรียน เริ่มดื้อ ถ้าขัดใจจะร้องไห้ แหกปากจะให้ตามใจ
ช่วงนี้เลยพยายามบำบัดกัน ไม่อยากให้โตมาเป็นอีเด็กเกรียน เด็กเปรตแบบที่โบว์ไม่ชอบ
แต่ก็ค่อยๆพูด ค่อยสอนกันไป อ่านมาก็เป็นช่วงวัยของเด็กด้วย ที่ทำให้เป็นแบบนี้
ชีวิตครอบครัวตอนนี้มีความสุขดี งาน เงิน ความหวัง อนาคต คิดว่าชีวิตคงไม่มีอะไรพลาด
น่าจะมีความสุขแบบนี้ตลอดไปแหละ 
รู้สึกตัวเองโชคดีมากๆ มีมีสามีแบบแอน คือแอนช่วยโบว์ทุกอย่าง ทั้งเรื่องงาน เรื่องลูก เป็นคู่คิดให้กับทุกเรื่อง
วันก่อนเหนื่อยมาก ริจะเป็นแม่ครัว ทำกับข้าวให้ลูกกิน ครัวนี่จานกองเป็นอ่าง (แถมยังไม่อร่อยด้วย 
) พอนอนกลางวันตื่นมา แอนล้างจานให้หมดเลย ปลื้มสุดๆ 55
จริงๆมันเรื่องเล็กน้อยนะ แต่แอบปลื้มไปหลายวันเลย ตั้งแต่เป็นแฟนกันมาจนตอนนี้ 10 กว่าปีแล้ว
รู้สึกว่ารักกันมากขึ้นทุกวัน แถมพอแต่งงานและมีลูกแล้วแอนก็ดูแลและใส่ใจโบว์มากกว่าตอนเป็นแฟนกันอีก
รักเราไม่เก่าเลย 
