(ช) ปาดตาลอยู่เพชรไม่ปลอดภัย
มานั่งทำเว็บไซต์อยู่ในกอทอมอ
ไอ้แอนนนนนลูกตาวินัยรูปหล่อ
ไม่ชอบเพลงฮาร์ดคอร์ ชอบเพลงคาราบาว~
(ญ) สาวจันท์น้องโบว์จากบ้านนา(กุ้ง)
มาเปิดร้านเสื้อผ้าอยู่ปทุมธานี
พอแต่งงานย้ายบ้านตามสามี
ก็ขายดิบขายดีและแฝงโฆษณา
(คอรัสเป็นเสียงเทียรี่: โมนามาเฟีย เขารับทำเสื้อ~)
….
พอเถอะครับ แต่งต่อไปก็กระดากใจ 
ประเด็นมีอยู่ว่า เมื่อวานนี้ไปทำเรื่องย้ายทะเบียนบ้านเข้ามาอยู่ลาดพร้าวเป็นที่เรียบร้อย
โดยมีผมเป็นเจ้าบ้าน (โคตรเท่อ้ะ) และภรรยาเป็นลูกบ้าน (ไม่เท่เลย)
สมัยนี้การทำเรื่องย้ายทะเบียนบ้านไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไปครับ
เมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้ที่ปลดทหารเกณฑ์แล้วต้องย้ายออกจากกองบิน ๕๓
อันนั้นต้องไปรอเรื่องจากบ้านเดิมแล้วค่อยเอามาย้ายเข้าบ้านใหม่ เป็นที่ยุ่งขิงนัก
แต่เดี๋ยวนี้ไม่ต้องแล้ว เพราะเขาใช้ระบบออนไลน์ ลิงก์ฐานข้อมูลรวมกันทั้งประเทศ!
ซึ่งฟังดูดีมากครับ เตรียมแค่หลักฐานคือทะเบียนบ้านเปล่าๆ ที่ได้มาตอนซื้อบ้านนั่นแหละ
แล้วก็สำเนาบัตรประชาชน กับสัญญาซื้อขาย พร้อมเงินค้าธรรมเนียมคนละ ๒๐ บาท
เสร็จปั๊บก็ไปต่อคิวนั่งรอเขาเรียกเท่านั้นเอง .. ระหว่างนั้นได้เจออะไรน่าสนใจหลายอย่างครับ
- เจ้าหน้าที่ของแผนกนี้ที่เป็นสุภาพสตรี มีคำนำหน้าชื่อเป็น “นางสาว” ทุกคน!
- คอมพิวเตอร์ที่ใช้เป็นจอ ๑๕ นิ้ว ที่ดูสภาพดีกว่าอายุแน่ๆ
- เพราะมีแว้บนึงหันไปเห็นเขารีสตาร์ทเครื่อง แล้วมันขึ้นโลโก้ Windows 98!!
- แน่นอนว่าสายอาชีพกลุ่มนี้เองที่ใช้ Internet Explorer 4.0!!!!! (ยาราไนก้า!!!)
- เมื่อวานนี้ระบบล่มบ่อยๆ อาจจะเพราะคนใช้กันเยอะหรือแน่นมากๆ ก็ไม่รู้
น่าจะเป็นเพราะเป็นวันราชการวันแรก หลังจากอภิมหาเทศกาลวันหยุด
ที่ต่อเนื่องยาวนานที่สุดในรอบหลายปีของประเทศเรา (ต้องขอบคุณคนเสื้อแดงไหม) - เอ๊ะ หรือเป็นเพราะ IE4
- ที่ สนง.เขตลาดพร้าว แอร์เสียครับ เขาเลยเอาพัดลมตัวใหญ่ๆ แบบพัดลมโรงงานมาเปิด
- กระดาษกระเดิษปลิวว่อนเลย (ผมหยิบคืนแล้วแซวพี่เจ้าหน้าที่ว่า.. แอร์แรงนะครับ)
- พี่เจ้าหน้าที่ทุกคนที่เจอ ใจดี อัธยาศัยดีทุกคนครับ ขอปรบมือให้ดังๆ เลย
- แต่คนที่มารอคิวนี่สิ เจอคนนึงที่มาทำเรื่องแทนหลานสาว แล้วโวยวายใส่เจ้าหน้าที่
ว่าทำไมถึงเขาทำไม่ได้ พี่ๆ เลยอธิบายว่าต้องเป็นบุพการี หรือผู้ได้รับมอบอำนาจเท่านั้น - ตอนเราไปเป็นคิวที่ ๒๖ ซึ่งใช้เวลารอประมาณ ๑ ชั่วโมง
- ระหว่างนั้นไปกินข้าวผัดกะเพราไข่ดาวที่ร้านแถวนั้นโดยไม่ได้เร่งร้อนอะไร
- ใครที่ขี้เกียจลุกก็มีนิตยสารให้อ่าน (ว่าจะเอาเล่มที่สนุกๆ ไปบริจาคเพิ่ม เพราะที่มีอยู่มันเก่าจัง)
- เจ้าหน้าที่บอกว่าวันนี้ช้าเพราะระบบมันล่ม จริงๆ แล้วเร็วกว่านี้มากเลยโดยเฉพาะวันเสาร์ช่วงบ่าย
- พอเสร็จเรื่องก็ราวๆ บ่ายสองกว่าๆ เดินออกมาที่รถ เจอคนนึงยืนโทรศัพท์อยู่ เสียงเครียด
- แอบฟังตอนเดินผ่าน ได้ความว่า เขาต้องรอคนข้างหน้าเสร็จธุระก่อนอีก ๑๘๗ คิว!!
จริงๆ ผมเปลี่ยนมุมมองที่เคยมีต่อระบบข้าราชการตั้งนานแล้วนะครับ
ตั้งแต่สมัยที่เขาเอาอีโมยิ้ม 
ไปแปะไว้ตรงป้ายคำขวัญที่อำเภอนั่นหละ
ทำให้เราค้นพบได้ว่าการที่เจ้าหน้าที่หน้าบูดตลอดเวลา
ก็มาจากการที่คอยต้องให้บริการมนุษย์ร้อยพันจำพวก ทุกๆ วัน
ซึ่งถ้าเอาเราไปนั่งตรงนั้นแทนพี่ๆ เจ้าหน้าที่ (นางสาวทุกคน)
ก็คงได้เส้นเลือดในสมองแตกกันมั่งแหละ 