ตั้งแต่โบว์จำความได้ อาชีพของแม่ที่โบว์เห็น คือแม่เป็นช่างเย็บผ้า
มีคนมาตัดเสื้อผ้ากับแม่เต็มไปหมด ทุกคนชอบชุดที่แม่ตัด
แต่พอย้ายจากจันทบุรีมาอยู่ปทุม แม่ก็หันมาขายของ เลยไม่ค่อยได้ตัดเสื้อผ้านัก
ตัดให้แต่ลูกให้สามี หรือญาติพี่น้องบ้าง เพราะแม่ไม่ค่อยมีเวลา
ยังจำได้เลยว่าแม่ชอบตัดชุดนักเรียนให้โบว์ให้เบียร์ แถมปักชื่อให้ด้วย โย้บ้างเย้บ้าง 
ขนาดโบว์เป็นเชียร์ลีดเดอร์ เป็นดรัมเมอร์เยอร์ตอนประถม โบว์ก็ไม่เคยต้องซื้อชุด
เพราะแม่ตัดให้ตลอด ตอนนั้นเราเป็นเด็กก็ไม่ค่อยชอบชุดที่แม่ตัดให้นักหรอก
อยากซื้อใส่แบบชาวบ้านเค้าบ้างแต่ก็ไม่เคยได้ซื้อ พอโตเป็นสาวจนถึงตอนแต่งงานเลยรู้ซึ้งว่า
บุญนักหนาที่แม่ตัดเสื้อผ้าได้สวยขนาดนี้ ทั้งชุดไปเที่ยว ชุดไปงาน หรือแม่กระทั้งชุดแต่งงาน
แม่ตัดชุดให้ลูกคนนี้ใส่เรียกได้ว่า “สวยทุกชุด”
ทุกเสียงให้ความเห็นไว้แบบนี้โบว์ไม่ได้โม้นะซิบอกให้
(เอาเป็นว่าขนาดชุดแต่งงานหรือชุดออกงานโบว์ที่ใส่แล้ว ยังขายออกทุกชุดเลย 
)
หลังจากแม่ขายของมาหลายปี แม่เริ่มอายุมากขึ้น แม่เริ่มเหนื่อยแล้ว
โบว์ไม่อยากต้องออกไปขายของที่ตลาดแล้ว เพราะแม่เหนื่อยมามาก
จะให้แม่อยู่บ้านเฉยๆ โบว์ก็ยังไม่รวยมากพอที่จะเลี้ยงแม่ได้ 
แต่แม่ก็บอกว่าถึงรวยแม่ก็ไม่อยู่บ้านเฉยๆ หรอก แม่ชอบทำงาน
อีแม่เป็นคนไม่ชอบอยู่นิ่ง และอาชีพที่แม่รักมากที่สุดคือการตัดผ้า เย็บผ้า
แม่บอกว่าทำมาหลายอาชีพแต่อาชีพนี้แม่รักมากที่สุด แม่ตัดผ้าแล้วแม่มีความสุข
โบว์เลยได้ไอเดีย อยากให้แม่ทำอาชีพที่แม่รัก แต่ว่าหาตลาดให้แม่ขาย
ซึ่งโบว์กับแอนคิดว่า ขายในเน็ตเนี่ยแหละดีที่สุด เลยตัดสินใจเปิดร้านในเน็ตด้วยชื่อของแม่เอง
คือร้าน nailnfa.com แต่ที่ช่วงแรกที่โบว์ตั้งใจ คือโบว์จะขายในสังคมนี้
เนื่องจากว่าในนี้เค้าจะรู้กันว่า แม่ตัดชุดสวยตั้งแต่ชุดแต่งงานแล้ว แม่มีแฟนคลับหลายคนเลยนะ
ล็อตแรกเปิดขายได้ผลตอบรับดีมา่กๆ เลย คิดว่าธุรกิจของแม่จะไปได้สวย
แม่ดีใจและโบว์ก็ดีใจที่แม่ได้ทำในงานที่แม่รักไปยันแก่ แถมได้ตังด้วย
ใครสนใจอุดหนุนแม่โบว์ได้นะคะ สนับสนุนคนเกือบแก่ค่ะ 
ขอบคุณน้องตาล นางแบบล็อตแรกมากๆ เลยนะจ๊ะ 