ภาวะน้ำท่วมประเทศไทยทำให้ออกไปหาหมอที่โรงพยาบาลวิภาวดีตามนัดไม่ได้
หมอโทรมาเลื่อนเป็นต้นเดือนหน้าแทนและย้ำว่าอย่าเดินลุยน้ำให้น้ำเข้าจิ๋มนะ 
(คุณหมอสุนีย์ที่เป็นหมอสูติของโบว์เนี่ย ฮาตลอด ขอบอก)
เดือนนี้เลยอดดูหน้าลูกตอนซาวน์เลย ไปทีไรหมอซาวน์ให้ดูทุกที อาทิตย์นี้ก็ครบ 4 เดือนแล้วคงตีลังกาสนุกเลย
เร็วมากๆ เผลอแป๊บเดียวก็จะครึ่งทางแล้ว เริ่มเหมือนผู้หญิงท้องมากกว่าผู้หญิงอ้วนแล้ว
พุงป่องมาก ใส่กางเกงตัวเก่าแทบไม่ได้แล้ว ไว้หลังน้ำท่วมให้แม่รีบตัดชุดคลุมท้องให้ดีกว่า
การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับโบว์เมื่อท้องได้ 4 เดือนคือ ลูกดิ้น^^
เริ่มดิ้นครั้งแรกเมื่อวานซืนตอนเที่ยงคืนกว่าๆ รู้สึกตุ๊บๆ เหมือนปลาตอดตรงท้องน้อย
ตุ๊บๆ หลายทีเลยแหละ โบว์ตื่นเต้น แหกปากลั่นห้องบอกแอนว่า เต๊ง เต๊ง ดิ้น ดิ้นแล้ว
แอนลุกจากโต๊ะทำงานมาพร้อมไม้ตียุง แล้วถามว่า ไหน ไหน จะตีเพราะได้ยินผิดว่ายุงกัด ฮากันไป 
พอดิ้นครั้งแรก ก็เริ่มดิ้นเรื่อยๆ เมื่อเช้าเริ่มลามปาม ดิ้นมันตั้งแต่ 7 โมงเช้า
ทีหลังดิ้นให้มันสายๆ หน่อยนะยะ คนจะหลับจะนอน เลยตื่นเร็วเลย
เมื่อวาน(13 พ.ย.54) หลังจากติดเกาะอารียามา 2 อาทิตย์เลยนั่งเรือเอ้ยนั่งรถออกไปข้างนอก
ไปเปิดหูเปิดตาที่นวมินทร์ซิตี้ ไปใช้ชีวิตแบบเมื๊องเมือง กินฟูจิ กินเค้ก แล้วก็กลับบ้าน
หวังว่าอีกไม่นานน้ำจะลดและกลับสู่ภาวะปกติซะทีนะ 
ปล.หมู่บ้านอารียาน้ำไม่ท่วมข้างใน เพราะลูกบ้านช่วยกันกั้นกระสอบทราย ร่วมกันเก็บเงิน
ลงแรงลงใจซื้อเครื่องสูบน้ำมาติดตั้ง แต่ข้างนอกเนี่ยท่วมเยอะเลย จุดสูงสุดหน้าวัดลาดปลาเค้าประมาณ 60 เซ็น
รถเล็กสัญจรไปมาไม่ได้ ถ้าจะไปต้องนั่งรถทหารหรือรถ 6 ล้อออกไป
