ถ้าจะนับวันแต่งงานจริงๆ ของโบว์กะแอน ก็ต้องนับวันที่ 9 พ.ย.51
เพราะถือว่าเป็นวันที่แต่งจริงตามหลักศาสนา พิธีกรรม จารีต ศีลธรรมประเพณีเอย
และเป็นวันที่ผู้ใหญ่ของทั้ง 2 ฝ่ายร่วมรับรู้ อย่างเป็นทางการ (เน้นจังเลย ๕๕-แอน)
วันนั้นพวกน้องๆ ที่มาช่วยงานก็มานอนค้างที่บ้านกันตั้งแต่คืนก่อนหน้า
โบว์ตื่นตี 4 แต่งหน้าเองตามยถากรรม ชุดก็แม่ตัดให้เหมือนเคย
แอนใส่เสื้อชมพูสีแปร๋นแหลน
มีแต่คนบอกว่า รับรองสีเสื้อเจ้าบ่าวไม่เหมือนใครในประเทศไทยแน่ๆ
พอตี 5 กว่าๆ แม่ก็ให้ไหว้เจ้า ไหว้บรรพบุรุษและศาลพระภูมิหน้าหมู่บ้าน
คอนเซ็ปต์เดิมคือ แค่พ่อแกแม่ฉันก็พอ มากันน้อยๆ จะได้ไม่รุงรังและหลายเรื่อง
แต่ไปๆ มาๆ ก็เบรกแตก ญาติโยมมากันเต็มบ้าน นับได้ 30-40 คนได้มั๊งเนี่ย 
6 โมงเช้าก็ไปนิมนต์พระมาที่บ้าน อู๋ฟ้าถ่ายรูปให้เหมือนเคย
ตอนตักบาตรไม่ต้องห่วงเรื่องมือใครอยู่บนมือใครอยู่ล่าง
เพราะหลวงพ่อบอกว่า ไม่ต้องเกี่ยงกัน คนนึงถือบาตรคนนึงตักข้าว
คนจะเป็นสามีภรรยากันมันต้องช่วยเหลือกันคนละหน้าที่ ไม่ใช่มาแย่งกันเป็นใหญ่
(แนวความคิดแบบนี้ถูกใจผมมากครับ หลวงพ่อวัยรุ่นดี-แอน)
สรุปโบว์เลยจับทัพพีคนเดียวเลย 
เจ้าอาวาสวัดหงส์ของเราแนวมากค่ะขอบอก
เรื่องฤกษ์ดวงอย่าไปถามนะ แกบอกว่ามีเงินเมื่อไหร่ พร้อมเมื่อไหร่ เมื่อนั้นแหละฤกษ์ดี
ซึ่งก็จริงและโบว์กับแอนเนี่ยเห็นด้วยมากๆ เลย
หลังจากพิธีทางศาสนาเสร็จแล้ว ส่งพระกลับวัดแล้ว
เค้าก็ให้เจ้าสาวไปเก็บตัวอยู่บนห้อง โบว์ก็นอนหลับรอ 55
นอนได้แป๊บนึง โมนากะมาเฟียเลยขึ้นไปอยู่ด้วย ไปนั่งเล่นเกมกัน
โบว์ไม่เห็นหรอกในรูปน่ะ เพิ่งมา 
ดูทีหลังเนี่ยแหละ
ในเมื่อผู้ใหญ่แต่ละฝ่ายก็ต่างเกรงใจ ว่าประเพณีของแต่ละถิ่นจะต่างกันหรือเปล่า
ก็เลยเป็นโอกาสให้เราเป็นคนออกแบบพิธีกรรมกันเองซะเลย ๕๕๕-แอน
การจัดขบวนขันหมากซึ่งมีอยู่ ๗ คน ก็เลยได้แอนเป็นแกนนำเองซะเลย
มีน้าดาวมาช่วยจัดพาน แถมเอาทองออกมาจากถุงไม่ครบด้วย!
(เพิ่งมารื้อหลังงานเจอหลงอยู่เส้นนึง-แอน – เฮ้ย วันนี้เขียนแจมเยอะจัง!)
พานขันหมากโบว์กะแอนไปให้ป้าสายสุณีย์ที่โชคชัย 4 จัดให้ ไม่แพงด้วย
พ่อกับแม่แอนจะได้ไม่ต้องลำบากจัดหามา ขนงขนมก็ไม่เอา กล้วยอ้อยไม่ต้อง
ขบวนไม่ต้อง กลองยาวไม่ต้อง เอาแค่ขันหมากหลักพอ 
(ดูแล้วไม่รุงรังดีครับ-แอน)
พ่อกับแม่แอนและอาๆ มาจากเพชรบุรีตั้งแต่ตี 2 ค่ะ
พ่อกับแม่แอนใจดีกับโบว์มากๆ ขอบคุณนะคะ
แอนเล่าให้ฟังว่าไอ้บีมากั้นประตู ปกติบีเป็นคนที่พูดน้อย
แต่วันนี้พูดมากเป็นพิเศษ แถมให้ตะโกนบอกรักเจ้าสาวดังๆ ไม่งั้นไม่ให้เข้าบ้าน
เสียงดังใช้ได้นะเนี่ย โบว์อยู่ข้างบนได้ยินชัดแจ๋วเลย 
พอรับเจ้าสาวลงมาก็ทำพิธีสวมแหวน
เต้ย (ตากล้อง) มันทำเอฟเฟกต์วิ้งๆ ที่แหวนให้ด้วย
สวมเสร็จก็ตามระเบียบ กองเชียร์ เชียร์ให้จูบมือด้วย
ดีนะไม่มีหอมแก้มอีก เขินเหมือนกันนะเนี่ย
งานนี้โบว์ขอพ่อกะแม่ ของ่ายๆ ลดขั้นตอน ไม่อยากยุ่งมากนัก
ขอแค่พิธีสงฆ์ ขันหมากตามประเพณี น้ำสังข์ไม่ต้องแค่ผูกข้อมือก็พอ แค่นั้นก็เป็นอันจบพิธี
ถ่ายรูปกับพวกน้องๆ ที่มาช่วยงาน ไอ้แนนมันหน้าเป็นดีว่ะ
สรุปวันนั้นลืมทำพิธีปูที่นอน เพราะทุกคนหิวกันเลยรีบไปกินข้าว
คืนนั้น เจ้าบ่าวเลยต้องเป็นคนปูที่นอนให้เจ้าสาวเองซะเลย 
เดี๋ยวมาต่องานเลี้ยงเย็นคราวหน้าเน้อ