ไม่ค่อยบ้าเห่อเลย หลังจากรู้ว่าจะแต่งงาน โบว์ก็ตื่นเต้นมากจนแอนบอกว่าระวังจะเครียด รีบหาข้อมูลใหญ่เลย ก่อนอื่นต้องสรุปเรื่องโต๊ะจีนที่จะจัดที่ปทุมให้ได้ก่อน โบว์นัดพี่บี เมจิกเว้ดดิ้งไว้แล้ว ไว้กลับจากกระบี่จะไปดูไปชิม ส่วนสถานที่ที่จะจัดปาร์ตี้กับเพื่อน ก็ดูมาหลายที่ จนมาสะดุดตากับ “บ้านจิตประภัสสร” เพราะดูจากในรูปแล้วน่ารักดี อีกอย่างราคาไม่แพงมาก แล้วก็เดินทางสะดวก อยู่แถวๆ วัดเสมียนนารี ใกล้เส้นวิภาวดี เข้าไปอีกนิดเดียวเอง ที่ร้านเค้ามี 2 ห้อง แต่เชื่อมต่อถึงกัน ห้องนี้คือห้องสีฟ้า น่ารักมาก มีเวทีเล็กๆ กะว่าจะให้เล่นดนตรีกัน ให้อู๋เอากีตาร์มาเล่น แล้วก้อาจจะเอาคาราโอเกะไปเอง เซ็ตเพลงไปเองเลยเอาคอมของแอนไปตั้งด้วย พี่เค้าบอกว่าห้องฟ้าน่าจะจุได้ประมาณ 80 คน หมายถึงว่าถ้าตั้งโต๊ะอาหารด้วยนะ แต่โบว์อาจจะตั้งแต่เก้าอี้เฉยๆ ก็พอ ของกินไว้ห้องขาวที่ติดกัน นี่ไงห้องขาว ห้องนี้จุคนได้ประมาณ 120 คน รวมๆ กับห้องฟ้าแล้วห็ 150 คน กำลังดี แต่อัดได้ไม่เกิน 200 คน ห้องขาวก็น่ารักมากๆ ไม่ต้องตกแต่งอะไรเพิ่มก็ยังสวยเลย แอนบอกว่าเดี๋ยวทำมุมสำหรับถ่ายรูปไว้ที่ห้องนี้ แล้วก็ตกแต่งให้น่ารักๆ เอารูปคู่ของเรามาแขวนตรงกระจก ที่นี่โบว์จะไม่เอาซุ้มสำหรับถ่ายรูป […]

หลังจากที่แอนกับโบว์ตกลงกันว่าจะแต่งงาน ก็เลยกระซิบบอกแม่โบว์ คุณนลินฟ้าแกก็เลยเปิดปฏิทินจีนดูทันที เจ๊แกเลือกเป็นวันที่ 9 พ.ย.ดูมันซะเองเลย เปรี้ยวมาก หลังจากนั้นแอนก็ไปบอกพ่อโบว์ ว่าจะให้พ่อกับแม่มาคุย (พ่อโบว์คุยไม่สบตาแอน สงสัยจะเขิน 55) วันที่ 23 มี.ค.51 ที่บ้านแอนก็เลยมาคุยกะที่บ้านโบว์ เค้าเรียกกระบวนการนี้ว่า “ทาบทาม” พ่อโบว์กะพ่อแอนก็ไม่เคยเจอกัน ท่าทางเขินเหมือนกันแหละ โบว์ก็เขินนะ แอนก็ชอบแซวอยู่นั่นแหละ พ่อโบว์เขาก็บอกว่าสบายใจที่มาคุยกันครั้งนี้ เพราะเราทั้งคู่ก็คบกันมาก็นาน ใครมาถามเค้าก็พูดได้ไม่เต็มปาก ต่อไปนี้พูดได้เต็มปากแล้วนะคะพ่อ หลังจากตกลงกันเสร็จแล้ว ก็ไปกินข้าวกันต่อที่กุ้งเต้น ภัตราคารแห่งเดียวของปทุมธานี สถานที่คนส่วนใหญ่ชอบมาจัดงานแต่งงาน แต่โบว์ขึ้นไปดูแล้วไม่เอาด้วยหรอก ยังกะโรงแรมผีสิง จบกระบวนการทาบทามแต่เพียงเท่านี้ ที่เหลือก็สถานที่ว่าจะเอาที่ไหน ตอนนี้มีช้อยส์ให้เลือก คือที่หอประชุม โรงเรียนอนุบาล/ปทุมวิไล/เทศบาล คือเค้าอยากให้เอาใกล้ๆบ้านกัน ไม่อยากไปไกล ถ้าเขยิบไปทางรังสิตนะ โรงแรมเพียบเลย แลเ้วก็สรุปกันว่าจะจัดงาน 2 วัน วันที่ 9 พ.ย. พิธีการตอนเช้า แล้วก็โต๊ะจีนที่ปทุม แล้ววันที่ 15 พ.ย. โบว์กะแอนจะไปจัดปาร์ตี้กับเพื่อนที่กรุงเทพ ขอบคุณนะคะพ่อกับแม่ที่เลี้ยงโบว์มาตั้งนาน ที่ตามใจโบว์ทุกอย่างเลย […]

เมื่อปลายปีที่ (ธันวา 50) ขับรถไปไหนกันก็ไม่รู้ แล้วคุยกันเรื่องบีกับเต้ย มันจะหมั้นกันเดือนหน้า แล้วก็จะแต่งกันเดือนสิงหา… เฮ้ยไรว้า บีเนี่ยเป็นเพื่อนรักโบว์ ซึ่งโบว์กะแอนเป็นพ่อสื่อแม่สื่อให้เป็นแฟนกับเต้ย อะไรกันเนี่ย ได้ไงเนี่ย คบกันที่หลังเราแล้วจะมาแซงได้อย่างไร แอนเลยชวนว่า เราแต่งกันเลยไหม แต่งมันเดือนหน้าเลย (ม.ค.51) คุยกันไปคุยกันมา โบว์ก็เขินไปเขินมา สรุปว่าเราคงต้องแต่งกันได้แล้วแหละ งั้นแต่งปลายปี 51 เลย เนี่ยแหละบทสนทนาขอแต่งงานของแอน เรา 2 คนคบกันมานานแล้ว 8 ปีแล้วเนี่ย ไอ้เรื่องขอแต่งงานแบบในละคร คุกเข่าท่ามกลางบรรยากาศโรเมนติกก็คงไม่มี ไอ้ครั้นแอนจะเอาแหวนแต่งงานซ่อนไว้ในไอติมแบบพระเอกเกาหลีก็คงไม่ดีแน่ เพราะโบว์คงตะกละ กินแหวนลงท้องเป็นแน่แท้ (โบว์บ้ากินไอติมมากครับ/แอน) แต่ขนาดว่าไม่ได้ขอแต่งงานโรแมนติกขนาดนั้น โบว์ก็เขินแทบแย่เหมือนกันนะเนี่ย “แค่มองดอกไม้แล้วยิ้ม บอกเธอด้วยรอยยิ้มว่ารักเธอหมดใจ แต่ฉันกลับดอกไม้เป็นพันธุ์อะไร มันมาจากไหน แค่มองดูฝนก็เพ้อ บอกเธอคู่กับฉันแล้วร้องไห้ออกมา แต่ฉันกลับมองดูฟ้าที่มีหยาดฝน บนความสงสัย ก็เป็นแบบนี้ตั้งนาน ต่างกันตรงที่หวานลึกซึ้งไม่เหมือนกัน ก็เป็นแบบนี้ทุกวันอย่างนั้น… ถึงเราจะแตกต่าง แต่ก็มีบางอย่างที่เรานั้นมีเหมือนกันนะ ก็ทุกคืนและทุกวันมีแต่รัก… ฮู วา ฮู วา […]