นิทานอายุหนึ่งขวบห้าเดือนแล้วครับ ตอนนี้อยู่ในวัยช่างพูด คือสอนอะไรไปก็เม็มไว้ได้หมดเลย พ่อกับแม่เลยสนุกมากเวลานั่งดูพัฒนาการของลูกที่มีอะไรไม่รู้โผล่มาให้ฮาทุกวัน อย่างวันนี้ พ่อนั่งดูนิทานจัดการกับโยเกิร์ต ซึ่งตามมารยาทแล้วก็ควรกินไม่ให้มันเลอะเทอะมูมมามน่ะนะ แต่โลกของเด็กเล็กอย่าเพิ่งเอาคำว่ามารยาทไปขวางพัฒนาการครับ เด็กอยากทำอะไรก็เชิญ และนี่คือผลของนโยบายนี้ อ้อ มีคลิปด้วยนะ
ไม่ได้อัปบล็อกมานานเพราะแสนจะยุ่งเหยิง (จริงๆ ขี้เกียจ) ตอนนี้นิทาน 1 ขวบ 4 เดือนแล้ว กำลังหัดพูด น่ารักเหมือนหมาเด็ก โบว์กับแอนหอมกันทั้งวัน ก็นิทานน่าหอมสุดๆ ชีวิตตอนนี้มีความสุขมากๆ อยู่บ้านกัน 3 คนพ่อแม่ลูก อยู่ด้วยกันแทบจะ 24 ชั่วโมง ไปเที่ยวเยอะมากๆ เรียกว่าทั่วไทยเลย เราตั้งโครงการไว้ว่าจะเที่ยวให้กระจาย อย่างน้อยเดือนละ 1-2 ครั้ง ไว้เดี๋ยวเอารูปมาลงไว้ในนี้ดีกว่า ต่อไปจะขยันอัปบล็อกแล้ว (พูดแบบนี้มารอบที่ 800 ) เมื่อวันก่อนตั้งสตูถ่ายแบบนลินฟ้า ก็เลยมีรูปน่ารักๆกับนิทาน
เมื่อกลางเดือน พ.ค. 2556 บ้านแบน (อันประกอบด้วย โบว์ แอน นิทาน) ไปเที่ยวญี่ปุ่นกัน โดยมีปิง ไปเป็นไกด์ สารภาพเลยว่าไปแบบมั่วๆ คือไม่ได้เตรียมตัว ไม่ได้หาข้อมูลอะไรเลย ฝากชีวิตไว้กะไกด์เถื่อน ให้ไกด์เถื่อนเป็นคนจัดการ ตั้งแต่ซื้อตั๋วเครื่องบิน ยันจองโรงแรม แน่นอนว่าต้องพ่วงนิทานไปด้วย จะทิ้งไว้ก็ไม่มีใครรับเลี้ยง ถึงมีคนรับเลี้ยงก็ไม่กล้าทิ้งไว้ สงสารแย่เลย เลยแบบข้ามน้ำข้ามทะเลไปกันด้วย ค่าตั๋วของโบว์ ไปการบินไทย ไปกลับ 17000 บาท ส่วนของนิทานเสียรวมๆกัน 5000 บาท เป็นค่าภาษีสนามบิน ไปครั้งนี้ขอบอกว่าวันแรกๆโคตรเมื่อยเลย คือไปถึงตอนเช้าแล้วก็เที่ยวเลย ไม่ได้นอน คือถ้าไม่มีเด็กไปด้วยเนี่ยโอเค แต่พอมีเด็กไปด้วยแล้วก็แบบว่าโอย คราวหลังท่าไปอีกนะ จะไม่เอาแบบไปถึงแล้วเที่ยวเลยแล้ว จะขอนอนก่อนแล้วค่อยว่ากัน เสียตังเพิ่มค่าห้องก็ยอมอ่ะ ครั้งนี้ถือเป็นประสบการณ์ล่ะกัน คิดว่าเดี๋ยวคงได้ไปอีกนั่นแหละ (ขอกล่อม ขอหลอกสามีก่อน) แต่เว้นสักปีก่อนแล้วกัน ป่านนั้นนิทานก็คงรู้เรื่องกว่านี้เนอะ คราวนี้จะไม่ไปแค่ 5-6 วันแล้ว เพราะมันสั้นไป เหนื่อยไป ถ้าไปเที่ยวต่างประเทศมันต้องไปสัก 10 วันถึงจะไม่เหนื่อยมาก […]
ก่อนจะเข้าเรื่อง ผมขอแปะข่าวนี้ไว้ให้คนที่(จะ)เป็นพ่อเป็นแม่ในยุคนี้ได้อ่านกันก่อน น่ากลั๊วน่ากลัวครับ พ่อแม่คนไหนชอบให้ลูกเล่นไอแพดต้องอ่านครับ หนูน้อยคนนี้ 2 ขวบ สายตาสั้น 500 เพราะพ่อแม่เลี้ยงด้วยไอแพด ลงแอปให้เพียบ… http://t.co/3vNfe9GsVz — 囧 (@iannnnn) April 18, 2013 ส่วนภาพด้านบนนั่น นิทานไม่ได้เล่นมือถือนะครับ แต่แค่แย่งพ่อไปถือเลียนแบบเท่านั้นเอง ยังไงเราพ่อแม่คงไม่เลี้ยงลูกด้วยอุปกรณ์พวกนี้อยู่แล้ว (เอาจริงๆ ภาพนี้ก็สอนผมเหมือนกันนะครับว่าเวลาอยู่กับลูกก็จงเล่นกะลูก ไม่ใช่นั่งโซเชียลอยู่ได้ โวะ) เนื่องจากพ่อและแม่อย่างเราเป็นสัตว์สังคม แถมเป็นสังคมออนไลน์ซะด้วยนะ ก็ปฏิเสธไม่ได้หรอกนะว่ายุคนี้สำหรับเราๆ การออนไลน์มันคือเรื่องปกติสามัญสุดๆ พอๆ กับคนยุคก่อนหน้า ที่นั่งดูทีวี ฟังวิทยุ หรือคุยโทรศัพท์ พอเราทั้งคู่มีลูก ก็เลยร่วมมือกันเปิดทวิตเตอร์เป็นของนิทาน ในชื่อ @noonitan ซึ่งคนที่แปลงร่างเป็นอีหนูหัวเหม่งก็คือพ่อกับแม่เองนี่แหละ ส่วนเจ้าตัวก็เคยทวีตเองแค่ไม่กี่ครั้ง (คือแย่งมือถือพ่อไปเล่น เลยให้จิ้มคีย์บอร์ดเล่นไรงี้) ดังเช่นสองทวีตนี้ แป4xdo,fccm bngtexธพปอะชเรีวง นิดตกี่ลมใศีลแแอ๊วท่ค่างสุดอั ใื — หนูนิทาน (@noonitan) August 2, 2012 กหๆแป ฟๆ-ปผ […]