ปกติพูดถึงวันแม่ทีไรก็จะนึกถึงแม่ นึกถึงตัวเองในฐานะของลูก
เพิ่งมีวันแม่ปีนี้แหละ 12 สิงหาคม 2555 ที่ได้เป็นแม่กับเค้าแล้ว
อีก 2 วัน นิทานจะอายุ 5 เดือนแล้ว อิช้านเป็นแม่มา 5 เดือนแล้วเหรอเนี่ย 
5 เดือนที่ผ่านมากับบทบาทของแม่ (ดูเป็นทางการเว้ยเฮ้ย)
ชีวิตเปลี่ยนไปพอสมควรเลย จากที่เคยใช้ชีวิตคู่กัน 2 คน เรียกได้ว่าใช้วิตวัยรุ่นสุดๆ
กิน เล่น เที่ยว นึกอยากจะไปไหนก็ไป แต่พอมีลูกปุ๊บชีวิตเปลี่ยนทันที
จะไปไหนจะทำอะไร ต้องนึกถึงลูกก่อนเลย โบว์ตั้งใจเลี้ยงนิทานเองไม่ได้ให้ใครเลี้ยง ไม่ได้จ้างใครมาช่วยเลี้ยง
เงินทองหายไปเยอะแยะเลยแหละ เพราะตั้งแต่มีลูก ทำให้รับงานทำเสื้อได้น้อยลง
แต่มันก็เป็นทางที่โบว์กับแอนเลือกเอง ตกลงกันว่าเงินน้อยหน่อยแต่เพื่อลูก
แผนชีวิตของเรา 2 คนเปลี่ยนไปเยอะพอควรเลย
จากตอนแรก แอนจะลาออกหลังจากโบว์คลอดลูก มาอยู่บ้านรับงานเหมือนเดิม
ช่วยโบว์ทำเสื้อด้วย แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจทำงานบริษัทเหมือนเดิมแล้ว
เพราะงานที่บริษัทลงตัวขึ้นกว่าเดิม และแอนแฮ้ปปี้
ดังนั้น 7 วัน แอนอยู่บ้านกับโบว์กับลูก 3 วัน อีก 4 วันเข้าไปทำงานที่บริษัท
โบว์เข้าโหมดแม่เต็มตัวเลย ตื่นมาเลี้ยงลูก ให้นมลูก อาบน้ำลูก ซักผ้า
(ดีนะไม่ต้องกวาดบ้านถูบ้านเอง เพราะจ้างแม่บ้านฟรีแลนซ์มา)
ทำเสื้อบ้าง 2 -3 วันครั้งนึง แล้วก็เดือนนึงจะวุ่นวายขายของร้านนลินฟ้า บ้าง
นอกนั้นก็เลี้ยงนิทานอย่างเดียวเลย ถามว่ามีความสุขไหม มีมากแหละ
แต่สุขกันคนละแบบกับตอนอยู่กับแอน 2 คนจี๋จ๋านะ
คงเป็นความสุขตามแบบของคนที่มีครอบครัวที่สมบูรณ์
คนโสดคงไม่เข้าใจ ต้องลองมีลูกแล้วจะรู้ เพราะแค่ลูกยิ้มให้ก็มีความสุขแล้ว ^^
พูดถึงคนโสดไม่เข้าใจ แต่ก่อนตอนยังไม่มีลูกเนี่ย โบว์กะแอนหวีดกันมากนะ
นอนกอดกันทุกคืน ยังคุยกันอยู่ว่าที่นอน 5 ฟุตมันใหญ่เกินไป เรา 2 คนนอนนิดเดียวเอง
แต่พอมีลูกปุ๊บ นิทานนอนด้วย ขนาดเปลี่ยนที่นอนมาเป็น 6 ฟุตแล้วนะยังเล็กไป 55
เพราะว่าแอนไม่กล้ามานอนใกล้ลูก กลัวทับลูก ดังนั้นที่นอนของแอนจึงเหลือจึ๋งนึง
แถมนิทานก็แกล้งพ่อสุดๆ เวลาโบว์หันไปกอดแอนทีไร ร้องแหกปากทุกที 
ขอบคุณภาพการ์ตูนจากคุณสามี ให้เครดิตซะหน่อย 55
