22.08.2008
คิดและเถียงกันตั้งนานว่าจะเอาของชำร่วยเป็นอะไรดี แต่สิ่งที่โบว์กับแอนคิดตรงกันคือ เราอยากได้ของชำร่วยที่ใช้ประโยชน์ได้และคนรับก็ดีใจ เพราะเวลาไปงานแต่งชาวบ้านทีไร ของชำร่วยส่วนใหญ่ที่ได้มาไม่เคยเก็บไม่เคยได้ใช้ ทิ้งซะทุกที ไอ้พวกเทียนหอม พวงกุญแจ ตุ๊กตาดินเผา อะไรเทือกๆ นี้ คิดมาหลายอย่าง แรกๆ เลยจะเอาแม็กเน็ตติดตู้เย็นแต่ว่าก็นะ ก็ดูไม่ค่อยต่างกันเท่าไหร่ จนแอนมาได้ไอเดียว่าจะทำเป็นกิฟท์เซ็ตโปสการ์ด ทำโปสการ์ด 9 ใบ แล้วจัดเป็นชุดๆ ทำแพ็กเก็จให้ดูดี มูลค่ามันก็จะเยอะ ใช้ประโยชน์ได้ ต้นทุนการผลิตก็ไม่แพง แต่พอเอาไปบอกแม่ แม่บอกว่าแถวบ้านเค้าก็ไม่มีใครใช้นะ ได้ไปก็ทิ้งเหมือนกัน ของชำร่วยโปสการ์ดของแอนเลยโดนคุณนลินฟ้าปัดตกไป (โบว์ก็คิดเหมือนแม่แหละแต่ไม่อยากขัดใจแอน สม) คิดไปคิดมาเลยลงตัวกับไอเดียสมุดโน้ต เพราะผู้ใหญ่ก็เอาไปใช้ได้ เด็กก็เอาไปใช้ได้ แถมยังได้ออกแบบด้วย ที่สำคัญสมุดโน้ตของเรามูลค่าเกินกว่าต้นทุนจริงๆ เพราะว่าโบว์กะแอนไปได้โรงพิมพ์ที่ดีและถูกมากๆ สมุดโน้ตขนาดที่จะทำไปถามที่พาหุรัด โอ้แม่เจ้า ตีราคาเล่มละ 100 กว่าบาทแน่ะ (ขอบคุณน้องแนน ไอ้แนน ที่ช่วยเหลือทั้งเรื่องโรงพิมพ์และการติดต่อนะจ๊ะ แถมเมื่อวันก่อนยังมานั่งพิมพ์รายชื่อแขกให้อีก ขอบใจมากจ๊ะน้องเลิฟ) คุณปรัชญาเค้าออกแบบเรียบร้อยแล้ว ทั้งหมดมี 4 ลาย แต่นี่ถ่ายมาโชว์แค่ 3 ลาย ของจริงจะใหญ่กว่านี้ อยากเห็นจังเลย […]
