Tag: เรื่องของว่าที่เจ้าสาว

เมื่อวานโบว์ดูรายการทีวีรายการนึง สะดุดตากับมงกุฎดอกไม้มากๆ น้องพลอย… เสียงเล็กๆ ของฉัน ใส่ออกทีวี เลยรีบบอกให้แอนจับหน้าจอไว้ใส่ อยากได้แบบนี้จัง โบว์จะเอาไว้ใส่ในงานปาร์ตี้กับเพื่อนวันที่ 1 พ.ย. ที่ร้านจิตประภัสสร (จริงๆตอนแรกแพลนไว้ว่าจะจัดวันที่ 15 แต่ว่าตรงกับงานพระพี่นางก็เลยต้องเลื่อน) โอ้ยๆๆ อยากได้จัง ไม่รู้ต้องซื้อหรือว่าต้องสั่งที่ไหน ใครรู้บ้างเนี่ย โบว์เลยลองค้นรูปดูจากในเน็ต ก็มีแบบบ้างเหมือนกัน แต่ก็ยังไม่ใช่แบบที่ต้องการ ถ้าไม่มีจริงๆ โบว์ขอคล้ายๆ้แบบนี้ก็ได้ เดี๋ยวจะลองเอาไปโพสถามในเว็บนู้น (เว็บเวดดิ้งน่ะ) แล้วอาจจะไปลองถามร้านดอกไม้หน้าปากซอยว่ารับทำไหม ไม่น่าจะแพงเนอะ

ตอนแรกที่เคยคุยกัน คือโบว์จะไม่เอารดน้ำสังข์ (หรือหลั่งน้ำพุทธมนต์) เพราะไม่ชอบเป็นการส่วนตัว มันชอบนึกถึงรดน้ำศพ 55+ แต่ไปๆ มาๆ แม่โบว์ก็บอกว่าผูกข้อมือก็เสียเวลาเท่ากันนะ เอาให้ครบดีไหม แม่แอนก็บอกว่าถ้าไม่มีก็ไม่ครบพิธีนะ คนที่มาเค้าก็อยากมารดแล้วเค้าก็ให้ซองกันตรงนั้นนะ (นี่ประเด็นหลักที่ยอมเลยนะเนี่ย) ปรึกษากันกะแอนว่า โอเค ตามใจผู้ใหญ่แล้วกัน ตอนเช้าก็เลยจะใส่ชุดไทยกัน ให้แอนใส่โจงกระเบน ของแอนจบไป ผู้ชายนี่สบายจริงๆ ไม่เรื่องมากไม่ยุ่งยากโดยเฉพาะผู้ชายอย่างแอน แต่ของโบว์นี่ซิ ด้วยความรักสวยรักงามและหลายใจ เหมือนเคยค่ะ เลือกอยู่นานมากกกกกกกกกกกกกก ชุดไทยมีมากมายก่ายกอง ไทยจักรี ไทยประยุกต์ ไทยจักพรรดิ์ ชุดสมัย ร.7 ก็สวยเยอะแยะ เลือกไม่ถูกกันทีเดียว ชุดโน้นก็สวยชุดนี้ก็งาม แอนชวนให้โบว์ใส่โจงกระเบนด้วย มันจะตลกและฮาไปไหมเนี่ย แม่บอกว่าอย่าไปเชื่อแฟนเธอมากนะ 55 แต่โบว์ก็ไม่เอาด้วยหรอกเพราะสะโพกใหญ่ ใส่โจงกระเบนจะยิ่งไปกันใหญ่ ปีนี้รู้สึกเค้าชะฮิตชุดไทยประยุกต์กัน โอ้ยเลือกไม่ถูก แบบสไบใหญ่ๆ รูปสีทองข้างล่างนี้ โบว์ก็แอบสนใจอยู่เหมือนกันนะ โอ้ยๆๆๆๆ เอาไงดี ช่างมันก่อนแล้วกัน ค่อยๆเลือกไปเดี๋ยวก็เจอเอง หรือโบว์จะลองไปลองชุดที่ร้านก่อนดีนะ เป็นความคิดที่ดีนะเนี่ย

หลังจากที่แอนกับโบว์ตกลงกันว่าจะแต่งงาน ก็เลยกระซิบบอกแม่โบว์ คุณนลินฟ้าแกก็เลยเปิดปฏิทินจีนดูทันที เจ๊แกเลือกเป็นวันที่ 9 พ.ย.ดูมันซะเองเลย เปรี้ยวมาก หลังจากนั้นแอนก็ไปบอกพ่อโบว์ ว่าจะให้พ่อกับแม่มาคุย (พ่อโบว์คุยไม่สบตาแอน สงสัยจะเขิน 55) วันที่ 23 มี.ค.51 ที่บ้านแอนก็เลยมาคุยกะที่บ้านโบว์ เค้าเรียกกระบวนการนี้ว่า “ทาบทาม” พ่อโบว์กะพ่อแอนก็ไม่เคยเจอกัน ท่าทางเขินเหมือนกันแหละ โบว์ก็เขินนะ แอนก็ชอบแซวอยู่นั่นแหละ พ่อโบว์เขาก็บอกว่าสบายใจที่มาคุยกันครั้งนี้ เพราะเราทั้งคู่ก็คบกันมาก็นาน ใครมาถามเค้าก็พูดได้ไม่เต็มปาก ต่อไปนี้พูดได้เต็มปากแล้วนะคะพ่อ หลังจากตกลงกันเสร็จแล้ว ก็ไปกินข้าวกันต่อที่กุ้งเต้น ภัตราคารแห่งเดียวของปทุมธานี สถานที่คนส่วนใหญ่ชอบมาจัดงานแต่งงาน แต่โบว์ขึ้นไปดูแล้วไม่เอาด้วยหรอก ยังกะโรงแรมผีสิง จบกระบวนการทาบทามแต่เพียงเท่านี้ ที่เหลือก็สถานที่ว่าจะเอาที่ไหน ตอนนี้มีช้อยส์ให้เลือก คือที่หอประชุม โรงเรียนอนุบาล/ปทุมวิไล/เทศบาล คือเค้าอยากให้เอาใกล้ๆบ้านกัน ไม่อยากไปไกล ถ้าเขยิบไปทางรังสิตนะ โรงแรมเพียบเลย แลเ้วก็สรุปกันว่าจะจัดงาน 2 วัน วันที่ 9 พ.ย. พิธีการตอนเช้า แล้วก็โต๊ะจีนที่ปทุม แล้ววันที่ 15 พ.ย. โบว์กะแอนจะไปจัดปาร์ตี้กับเพื่อนที่กรุงเทพ ขอบคุณนะคะพ่อกับแม่ที่เลี้ยงโบว์มาตั้งนาน ที่ตามใจโบว์ทุกอย่างเลย […]

เมื่อปลายปีที่ (ธันวา 50) ขับรถไปไหนกันก็ไม่รู้ แล้วคุยกันเรื่องบีกับเต้ย มันจะหมั้นกันเดือนหน้า แล้วก็จะแต่งกันเดือนสิงหา… เฮ้ยไรว้า บีเนี่ยเป็นเพื่อนรักโบว์ ซึ่งโบว์กะแอนเป็นพ่อสื่อแม่สื่อให้เป็นแฟนกับเต้ย อะไรกันเนี่ย ได้ไงเนี่ย คบกันที่หลังเราแล้วจะมาแซงได้อย่างไร แอนเลยชวนว่า เราแต่งกันเลยไหม แต่งมันเดือนหน้าเลย (ม.ค.51) คุยกันไปคุยกันมา โบว์ก็เขินไปเขินมา สรุปว่าเราคงต้องแต่งกันได้แล้วแหละ งั้นแต่งปลายปี 51 เลย เนี่ยแหละบทสนทนาขอแต่งงานของแอน เรา 2 คนคบกันมานานแล้ว 8 ปีแล้วเนี่ย ไอ้เรื่องขอแต่งงานแบบในละคร คุกเข่าท่ามกลางบรรยากาศโรเมนติกก็คงไม่มี ไอ้ครั้นแอนจะเอาแหวนแต่งงานซ่อนไว้ในไอติมแบบพระเอกเกาหลีก็คงไม่ดีแน่ เพราะโบว์คงตะกละ กินแหวนลงท้องเป็นแน่แท้ (โบว์บ้ากินไอติมมากครับ/แอน) แต่ขนาดว่าไม่ได้ขอแต่งงานโรแมนติกขนาดนั้น โบว์ก็เขินแทบแย่เหมือนกันนะเนี่ย “แค่มองดอกไม้แล้วยิ้ม บอกเธอด้วยรอยยิ้มว่ารักเธอหมดใจ แต่ฉันกลับดอกไม้เป็นพันธุ์อะไร มันมาจากไหน แค่มองดูฝนก็เพ้อ บอกเธอคู่กับฉันแล้วร้องไห้ออกมา แต่ฉันกลับมองดูฟ้าที่มีหยาดฝน บนความสงสัย ก็เป็นแบบนี้ตั้งนาน ต่างกันตรงที่หวานลึกซึ้งไม่เหมือนกัน ก็เป็นแบบนี้ทุกวันอย่างนั้น… ถึงเราจะแตกต่าง แต่ก็มีบางอย่างที่เรานั้นมีเหมือนกันนะ ก็ทุกคืนและทุกวันมีแต่รัก… ฮู วา ฮู วา […]