Tag: เลี้ยงลูก

ชีวิตเปลี่ยน

24.03.2012

ตามที่แอนได้เขียนไว้เมื่อตอนที่แล้ว ว่าหลังจากวันที่ 14 มีนาคม 2555 ชีวิตของเรา 2 คนจะเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล จากวันนั้นจนวันนี้ผ่านมา 10 วันตั้งแต่นิทานลืมตามาดูโลก พบว่าชีวิตเรา 2 คนเปลี่ยนไปจริงๆ ตอนอยู่โรงพยาบาล 3 วัน เค้าเลี้ยงให้ แค่ลุกไปให้นมเอง แต่พอกลับมาบ้าน ต้องเลี้ยงลูกเอง โชคดีมากๆ ที่แม่โบว์ (คุณนลินฟ้า) มาอยู่ด้วยโบว์เลยสบาย หน้าที่หลักคือการให้นมนิทานอย่างเดียว อย่างอื่นเช่น ซักผ้าอ้อม (วันละ 20 ผืน!) ทำกับข้าว (ส่วนใหญ่คืออาหารเรียกน้ำนม) อาบน้ำนิทาน พวกนี้แม่ทำให้หมดเลย รวมถึงมาช่วยเลี้ยงด้วย วันนี้ครบอาทิตย์พอดีตั้งแต่ออกจากโรงบาลและพานิทานกลับบ้าน ชีวิตโบว์เปลี่ยนสุดๆ โบว์หยุดงาน หยุดทำเสื้อเลย และดูท่าทางคงหยุดอีกเป็นเดือน ตั้งแต่ลืมตายันหลับตา ไม่ต้องคิดเรื่องอื่น นอกจากเรื่องลูก โชคดีที่นิทานเลี้ยงง่าย ไม่งอแงเลย วันๆ หลับอย่างเดียว ตื่นแค่ตอนหิวและฉี่กับอึ๊ 3 วันแรกที่กลับจากโรงบาลคุณเธอนอนเกิน 4 ชั่วโมง กินน้อย น้ำหนักลด […]

ยินดีต้อนรับสู่โลก ♥

15.03.2012

บล็อกนี้ผม (แอน) เป็นคนเขียนเอง เนื่องจากโบว์ยังนอนอยู่บนเตียงคนไข้อยู่เลย เลยแอบมาเขียนตอนดึกๆ แบบไม่ได้บอกกันเลยนะเนี่ย กะว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยเปิดให้ดู เรื่องของเรื่องก็คือ วันที่ 14 มีนาคม 2555 ที่เพิ่งผ่านมานี้ เป็นวันที่ทุกอย่างของเราจะไม่เหมือนเดิมไปตลอดกาล ไม่ใช่แค่เป็นวัน Pi Day (เพราะเวลาเขียนวันที่ ฝรั่งบางประเทศเขาเรียงตัวเลขเดือนก่อนวัน ก็เป็น 3.14) และวันเกิดไอน์สไตน์เท่านั้น แต่มันยังเป็นวันเกิดลูกของเราทั้งสองคนอีกด้วย ยินดีต้อนรับนิทานสู่โลกครับ! เอ้อ เอ่อ.. แบบ พอมาเปิดบล็อกเพื่อจะเขียนเล่าอะไรต่อมิิอะไรแล้วก็นึกไม่ออกจริงๆ ครับ คือเรื่องมันเกิดขึ้นเยอะไปหมด จนไม่รู้จะเรียบเรียงยังไงดี ทั้งที่จริงการที่มีคนเกิดมาเพิ่มบนโลกสักคนมันก็เป็นแค่สิ่งธรรมดาๆ ที่มีมานับหมื่นๆ แสนๆ ปีแล้ว แต่พอคนคนนั้นเป็นลูกของเรา มันก็ไม่ใช่เรื่องธรรมดาเลยสักนิด โอเค ของจริงมันก็ไม่ได้ซึ้งน้ำตาไหลแบบในโฆษณาประกันชีวิตต่างๆ หรือสารพัดสื่อที่จะบิ๊วให้เราอินอะไรหรอก แต่มันก็มีเรื่องมากมายที่อยากจะค่อยๆ ลำดับ แต่ด้วยความเยอะของตัวเองเลยจัดความสำคัญไม่ถูกจริงๆ เอาเป็นว่า ดูคลิปไปก่อนละกันครับ นี่แหละ “เด็กหญิงนิทาน” ลูกของเรา ทำมากับมือ (กับอย่างอื่นด้วย) ขอเล่าเหตุการณ์แบบคร่าวๆ เท่าที่จำได้นะครับ (ขอไม่พิมพ์ไปตัดบรรทัดไปอย่างที่เคยตัวละกัน) วันนี้เราตื่นนอนกันตอนแปดโมงเช้า เพราะหมอนัดให้มาถึงโรงพยาบาลวิภาวดีตอนเก้าโมงครึ่งถึงสิบโมง […]