วันนี้ 12 มีนาคม ไปหาหมอสุนีย์เจ้าเก่า โรงพยาบาลวิภาวดี
โบว์หาหมอสุนีย์ตั้งแต่ตอนไปตรวจมะเร็งปากมดลูก จนกระทั้งตรวจตั้งครรภ์และฝากครรภ์
กำหนดการณ์เดิมที่คลอดนิทาน จะต้องเป็นอังคารหน้าคือ 20 มีนาคม แต่วันนี้พอไปหาหมอ
และตรวจนู่นนั่นนี่ พบว่าอั้นไม่ไหวแล้ว 
เรื่องของเรื่องคือพอหมอจับขึ้นเขียงเอ้ยขึ้นเตียงปุ๊บ เค้าก็ตรวจความพร้อมในการเตรียมคลอด
นับตอนนี้โบว์ท้องได้ 37 สัปดาห์กว่าๆ แล้ว น้ำหนักหนูนิทานที่ตรวจได้วันนี้ 2.697 โล
(ขึ้นมาจากครั้งที่แล้วที่โดนหมอด่าเกือบโลแน่ะ ผลจากการนั่งกินนอนกินโดยแท้)
หมอตรวจ 5-6 อย่างที่สำคัญๆ พวกจังหวะการเต้นของหัวใจ น้ำหนักลูก ตรวจรก ตรวจน้ำคร่ำ ตรวจการดิ้น
แล้วก็อะไรไม่รู้จำไม่ได้ผลคือทุกอย่างอยู่ในเกณท์ปกติ ยกเว้นเรื่องน้ำคร่ำ
น้ำคร่ำในท้องโบว์น้อยกว่าปกติ ซึ่งอีน้ำคร่ำเนี่ย คร่าวๆ นะหน้าที่ของมันคือเป็นของเสียของทารก
ถ้าของเสียน้อยแปลว่าลูกได้อาหารน้อย อาหารจากแม่อาจจะส่งไปถึงลูกน้อย
เสี่ยงกับการที่ลูกจะได้อาหารจากแม่น้อยกว่าที่ควรจะเป็น
ถามว่าเป็นอันตรายไหม มันก็เป็น แต่ถามว่ามันร้ายแรงมากไหม ทิ้งไว้ก็อันตราย
มันก็มองได้หลายมุมล่ะมั้ง แต่ที่แน่ๆ คือหมอก็ไม่อยากเสี่ยง
และเรา (โบว์กับแอน) ในฐานะพ่อกับแม่ก็ไม่อยากเสี่ยงเหมือนกัน หมอว่าไงเราก็ว่างั้นแหละ
อีกอย่างนึงหลังจากที่คุยกับหมอแล้ว ภาวะแบบนี้ไม่ได้เรียกว่าการคลอดก่อนกำหนดนะ
ถือว่าเป็นการคลอดที่อยู่ในเกณท์ ถ้าคลอดเองจะคลอดประมาณ 39 สัปดาห์
แต่ทางการแพทย์ 37 สัปดาห์ขึ้นไปถือว่าเป็นทารกสมบูรณ์แล้ว
ดังนั้นในเมื่อสมบูรณ์แล้วหมอขอเอาออกมาเลยแล้วกันนะฃไม่ต้องเสี่ยง
ตอนแรกหมอจะนัดพรุ่งนี้ด้วยซ้ำแต่โบว์ตั้งตัวไม่ทัน มะรืนเถ๊อะ
คลอดเองหรือผ่าคลอด
โบว์ตั้งใจผ่าคลอดตั้งแต่แรกอยู่แล้ว มีคนทักมาหลายคน บางคนก็ดราม่ามาเชียว
มันยั่งโง้นนะ ยั่งงี้นะ บลาๆๆ แต่อยากบอกว่าพื้นฐานครอบครัวเราไม่เหมือนกันนะ
พื้นฐานความคิดที่ถูกปลูกฝังมาก็ไม่เหมือนกัน ญาติโยม บ้านโบว์ทั้งแม่ น้าป้า มีความหลังไม่ดีกับการคลอดเอง
ซึ่งส่งผลมาถึงสุขภาพในปัจจุบันของแม่ ดังนั้นพอโบว์ท้อง ทุกคนจึงเชียร์ให้ผ่าคลอด
และโบว์ก็รู้ตัวดี จากนิสัยส่วนตัวของโบว์แล้วก็พบว่าโบว์คลอดเองไม่ได้หรอก
ยิ่งพอลูกน้ำหนักน้อยคือไม่ถึง 3 โลเนี่ยก็จะมีคนทักว่าทำไมไม่คลอดเอง
วันนี้หมอก็พูดว่าเด็กตัวเล็กถามว่าคลอดเองได้ไหม ได้ แต่ต้องเลือกเอานะ ยิ่งภาวะน้ำคร่ำน้อยกว่าปกติอย่างนี้
คลอดเองลูกยิ่งเสี่ยงมากกว่าปกติ หมอยังจะรีบให้ออกมาเลย แล้วจะรออะไร
สรุปว่าอีก 2 วัน หมอจะผ่าแว๊กๆออกมา แล้วเจอกันนะ หนูนิทาน จบ…
โบว์เริ่มตื่นเต้นแล้ว และคิดว่าแอนก็น่าจะตื่นเต้นเหมือนกันแหละ มะรืนนี้จะมีลูกแล้ว
เขียนบล็อกวันเดียวกันเลย 55 เหมือนเพิ่งแต่งงาน เพิ่งจะท้อง และอีก 2 วันนี้จะเป็นแม่คนแล้วเหรอเนี่ย
ยังไม่รู้เลยว่าเมื่อต้องอยู่ในบทบาทของแม่จะเป็นยังไง ตอนนี้คิดอย่างเดียวขอให้นิทานออกมาแข็งแรง หวังไว้แค่นี้
ส่วนที่เหลือ คิดว่ากลไกธรรมชาติเค้าคงเซ็ตระบบมาแล้วแหละ มันต้องทำได้ซิ
แอนมักจะบอกเสมอว่าคนอื่นเค้าท้อง เค้าคลอด เค้าเลี้ยงลูก กันมาหลายพันปีแล้ว เราก็ต้องทำได้ซิ 